قهوه در کشورهای آسیایی | اشتیاق آسیایی ها به نوشیدن قهوه

کشورهای آسیایی و قهوه

آسیا
در طول زمانهای گذشته ، قهوه دم شده منحصراً برای کشیش و حرفه پزشکی محفوظ بود. پزشکان از این دم کرده برای بیمارانی استفاده می کردند که نیاز به هضم بهتر داشتند، و یا نوعی نوشیدنی فرح بخش برای بیماران با روحیه ضعیف و کشیش ها از آن برای هوشیاری در طول شب های طولانی مطالعه یا عبادتهای شبانه خود برای کلیسا استفاده می کردند. در این مقاله درباره قهوه در بعضی کشورهای آسیایی مطالبی میآوریم .

هند و تولید دانه های قهوه در هند  

قهوه قبل از شرکت قهوه هند شرقی، از طریق یکی از قدیس های صوفی هند به نام «بابا بودان» به کشور هند آمد. اولین رکورد ثبت شده رشد قهوه در هند به دنبال معرفی دانه های قهوه از یمن توسط بابا بودان به تپه های چیکماگالور، کارناتاکا، در سال 1670 است. از آن زمان مزارع کشت گیاه قهوه در این منطقه ایجاد شد و از جنوب تا کوداگو امتداد یافت.

تولید قهوه در هند در نواحی تپه ای ایالت های جنوب هند غالب است، به طوری که ایالت کارناتاکا 53 درصد و پس از آن کرالا با 28 درصد و تامیل نادو 11 درصد از تولید  قهوه 8200 تنی را به خود اختصاص داده است. گفته می شود که قهوه هندی بهترین نوع  قهوه ای است که در سایه به جای نور مستقیم خورشید در هر نقطه از جهان رشد می کند. تقریباً 250000 تولید کننده قهوه در هند وجود دارند. 98 درصد آنها کشاورزان کوچک هستند .  در سال 2009، تولید قهوه در هند تنها 4.5 درصد از کل تولید در جهان  را در برمی گرفت . تقریبا 80 درصد از تولید قهوه کشور صادر می شود و  70 درصد از صادرات به آلمان، فدراسیون روسیه، اسپانیا، بلژیک، اسلوونی، ایالات متحده، ژاپن، یونان، هلند .و فرانسه و ایتالیا 29 درصد از صادرات را به خود اختصاص داده است. بیشتر صادرات از طریق کانال سوئز به کشرهای دیگر حمل می شود.

قهوه در سه منطقه در هند رشد می کند که کارناتاکا، کرالا و تامیل نادو ،منطقه سنتی کشت قهوه در جنوب هند را تشکیل می دهند و به دنبال آن نواحی جدید در مناطق غیر سنتی ، آندرا پرادش و اوریسا در سواحل شرقی کشور هند توسعه یافته اند.  منطقه سوم شامل ایالت های آسام، مانیپور، مگالایا، میزورام، تریپورا، ناگالند و آروناچال پرادش در شمال شرقی هند، که عموماً به عنوان “هفت ایالت خواهر هند” شناخته شده اند .

قهوه هندی که بیشتر در جنوب هند تحت شرایط آب و هوای بارندگی موسمی کشت می شود، به عنوان قهوه موسمی هند نیز نامیده می شود. طعم آن به این صورت تعریف شده : “بهترین قهوه هندی به ویژگی های طعمی قهوه های اقیانوس آرام می رسد، امادر بدترین حالت آن به سادگی ملایم وغیرالهام بخش است”.دو گونه شناخته شده قهوه کشت شده ، قهوه عربیکا و روبوستا هستند. اولین گونه ای که در قرن هفدهم در دامنه تپه بابا بودان  کارناتاکا معرفی شد[ در طول سال ها با نام های تجاری Kent و S.795 به بازار عرضه می شد. قهوه به صورت قطره ای متمایز “قهوه فیلتر” در سراسر جنوب هند سرو می شود.

چیکماگلور:
قهوه ای که سنگ بنای اقتصاد چیکماگالور است. چیک ماگالور زادگاه قهوه در هند است که اولین بار حدود 350 سال پیش در آنجا دانه قهوه کاشته شد. اداره Coffee Board ، واقع در شهر Chikmagalur است که بر تولید و بازاریابی قهوه کشت شده در منطقه نظارت دارد. قهوه در منطقه چیک ماگالور  به وسعت حدود 85465 هکتار کشت می شود که  دانه های عربیکا گونه غالب در تپه های بالا و روبوستا گونه اصلی در تپه های سطح پایین کشت میشود .حدود 15000 قهوه‌کار وجود دارد که 96 درصد آن‌ها را باغداران کوچک با زمینهای وسعت کمتر از 4 هکتار تشکیل می‌دهند. میانگین تولید قهوه  55000 تن است.  35000 تن عربیکا و 20000 تن روبوستا.

میانگین بهره وری در هر هکتار برای قهوه عربیکا 810 کیلوگرم و قهوه روبوستا  1110 کیلوگرم است که از میانگین کشوری بالاتر است. عربیکا گونه ای از قهوه است که با نام های «بوته قهوه عربستان»، «قهوه کوهستان» یا «قهوه عربیکا» نیز شناخته می شود. اعتقاد بر این است که Coffea Arabica اولین گونه قهوه ای است که کشت می شود و برای بیش از 1000 سال در جنوب غربی عربستان رشد کرده و هنوز هم موقعیت خود را حفظ کرده است. در نظر گرفته شده که قهوه بهتری نسبت به دیگر گونه‌های اصلی قهوه‌ای که به‌ صورت تجاری رشد می‌کنند، Coffea canephora (Robusta) تولید می‌کند.

عربیکا حاوی کافئین کمتری نسبت به دیگر گونه های قهوه کشت شده تجاری دارد. قهوه روبوستا گونه ای از قهوه است که منشاء آن در غرب آفریقا است. یعنی بیشتر در آفریقا و برزیل رشد می کند، جایی که اغلب به آن Conillon می گویند. همچنین در آسیای جنوب شرقی که استعمارگران فرانسوی آن را در اواخر قرن نوزدهم معرفی کردند نیز رشد می کند. در سال‌های اخیر ویتنام که فقط قهوه روبوستا تولید می‌کند، از برزیل، هند و اندونزی پیشی گرفته و به بزرگترین صادرکننده جهان تبدیل شده است. تقریباً یک سوم قهوه تولید شده در جهان  دانه های قهوه روبوستا است.

 قهوه در کشور ژاپن

در قرن هفدهم قهوه توسط هلندی‌ها به ژاپن معرفی شد، اما تا رفع محدودیت‌های تجاری آن در سال 1858 یک کنجکاوی باقی ماند. اولین قهوه‌خانه به سبک اروپایی در سال 1888 در توکیو افتتاح شد و چهار سال بعد بسته شد. در اوایل دهه 1930 بیشتر از 30000 قهوه خانه در سراسر کشور ژاپن وجود داشت. دسترسی به قهوه در زمان جنگ و دوره  بعد از جنگ تقریباً به صفر کاهش یافت، سپس با برداشته شدن موانع واردات قهوه به کشور به سرعت افزایش یافت. معرفی قهوه فوری خشک شده منجمد، قهوه کنسرو شده، و فرنچایزهایی مانند Starbucks و Doutor Coffee در اواخر قرن بیستم این روند را گسترش داد، تا جایی که ژاپن در حال حاضر یکی از مصرف کنندگان سرانه قهوه در جهان است.

اشتیاق به قهوه در کره جنوبی

اولین علاقه مندان کره ای قابل توجه نوشیدنی قهوه امپراتورهای سونجونگ و گوجونگ در قرن نوزدهم بودند که ترجیح می دادند آن را بعد از ضیافت های برگزار شده سبک غربی مصرف کنند. در دهه 1980 خرید قهوه‌ های فوری و قهوه‌های کنسرو شده نسبتاً محبوب شده بودند ؛ البته با سنت جزئی‌تر قهوه‌خانه‌های مستقل در شهرهای بزرگ‌تر. در اواخر قرن، رشد فرنچایزهایی مانند Caffe Bene و Starbucks باعث تقاضای بیشتر برای مصرف قهوه به سبک اروپایی شد.

تولید قهوه در اندونزی

قهوه در اندونزی اولین بار توسط هلندی ها در طول استعمار در اواخر قرن هفدهم معرفی شد. بعد از چندین سال قهوه در مناطق الجزایر اندونزی کاشته شد. تعداد بسیاری از قهوه های مخصوص از مجمع الجزایر اندونزی هستند. نام محاوره ای قهوه جاوا، از زمانی می آید که بیشتر قهوه کشورهای اروپایی و آمریکایی در جاوه کشت می شد. امروزه اندونزی یکی از بزرگترین تولیدکنندگان قهوه در جهان است که عمدتاً برای صادرات این محصول می باشد. با این حال، قهوه به طرق مختلف در اطراف مجمع الجزایر، به عنوان مثال، سنتی “kopi tubruk” از جایگاه خاصی برخوردار است.

کشت انواع قهوه تجاری در فیلیپین

فیلیپین یکی از معدود کشورهایی است که چهار نوع قهوه تجاری قابل دوام تولید می کند: عربیکا، لیبریکا (باراکو)، اکسلسا و روبوستا. شرایط آب و هوایی و خاک مناسب در فیلیپین ، از مناطق پست تا کوهستانی ، این کشور را برای هر چهار گونه قهوه  مناسب می کند.

در کشور فیلیپین، قهوه تاریخچه ای به اندازه طعم آن دارد. اولین درخت قهوه در لیپا، باتانگاس در سال 1740 توسط یک راهب فرانسوی فرانسیسکن اسپانیایی به این کشور معرفی شد. از آنجا، کشت قهوه به سایر نقاط باتانگاس مانند ایبان، لمری، سن خوزه، تال و تاناوان گسترش یافت. باتانگاس بیشتر اقتصاد و ثروت خود را مدیون مزارع کشت قهوه در این مناطق بود و لیپا در نهایت به پایتخت قهوه فیلیپین تبدیل شد.

در دهه 1860، باتانگاس قهوه را از طریق سانفرانسیسکو به آمریکا صادر می کرد. با افتتاح کانال سوئز، بازار جدیدی از تجارت در اروپا نیز آغاز شد. کاویت با دیدن موفقیت Batangeños، اولین نهال قهوه را در سال 1876 در منطقه آمادئو پرورش داد. با وجود این، لیپا همچنان به عنوان مرکز تولید قهوه در فیلیپین سلطنت می کرد و Batangas barako پنج برابر قیمت سایر دانه های قهوه آسیایی بود. در سال 1880، کشور فیلیپین چهارمین صادرکننده دانه قهوه بود و زمانی که زنگ قهوه ( آفت گیاه قهوه ) به برزیل، آفریقا و جاوه رسید، تنها منبع دانه قهوه در سراسر جهان شد.

دوران شکوه صنعت قهوه فیلیپین تا سال 1889 ادامه داشت تا جاییکه زنگ قهوه به سواحل فیلیپین رسید. این امر، همراه با هجوم حشرات به مزارع قهوه تقریباً تمام درختان قهوه را در باتانگاس از بین برد. از آنجایی که باتانگاس یک تولید کننده عمده قهوه بود، این امر بر تولید ملی قهوه در این کشور تأثیر زیادی گذاشت. در طی دو سال، تولید قهوه به 1/6 مقدار اولیه کاهش یافت. در آن زمان، برزیل جایگاه قهوه تجاری خود را به عنوان تولید کننده پیشرو قهوه در جهان بازیابی کرده بود. تعدادی از نهال های قهوه باقیمانده از باتانگاس به مزارع کاویت منتقل شدند و در آنجا شکوفا شدند. این پایان روزهای رشد قهوه در فیلیپین نبود، اما مساحت کمتری به قهوه اختصاص داده شد، زیرا بسیاری از کشاورزان به محصولات دیگر روی آورده بودند.

در طول دهه 1950، دولت فیلیپین، با کمک آمریکایی ها، انواع قهوه مقاوم تری را وارد کرد. همچنین در آن زمان بود که قهوه فوری به صورت تجاری تولید می شد، بنابراین تقاضا برای دانه های قهوه  افزایش یافت. به دلیل شرایط مطلوب بازار، بسیاری از کشاورزان در دهه 1960 به کشت قهوه بازگشتند. اما افزایش ناگهانی مزارع قهوه منجر به مازاد دانه‌های قهوه در سراسر جهان شد و برای مدتی واردات قهوه به منظور حمایت از تولیدکنندگان قهوه ممنوع شد. زمانی که برزیل در دهه 1970 دچار سرمازدگی شد، قیمت قهوه در بازار جهانی قهوه افزایش یافت. همچنین فیلیپین در سال 1980 به عضویت سازمان بین المللی قهوه (ICO) درآمد.

ویتنام و کشت قهوه جهانی 

ویتنام یکی از صادرکنندگان اصلی قهوه در جهان است . عربیکا اولین نوع قهوه وارداتی به ویتنام از سال 1857 است. اولین مورد کاشت آزمایشی در استان های شمالی مانند Ha Nam، Phu Ly، سپس به مناطقی مانند Thanh Hoa، Nghe An، Ha Tinh گسترش یافت. سپس به استان های مرکزی گسترش یافت. در نهایت، قهوه در ارتفاعات مرکزی رشدکرده و مشخص شده است که ارتفاعات مرکزی مکان خوبی برای رشد قهوه میباشد.

در سال 1908، فرانسه دو نوع قهوه روبوستا و لیبریکا وارد این کشور کرد. بعد از مدتی، استعمارگران فرانسوی دریافتند که قهوه عربیکا مؤثر نیست، بنابراین قهوه کنگو را وارد ارتفاعات مرکزی کردند. در اینجا، درختان قهوه بسیار قوی رشد می کردند. و سنترال هایلندز به بزرگترین منطقه کشت قهوه در کشور تبدیل شد و در جهان معروف شد، به ویژه قهوه “Buon Me Thuoc”.

Coffee of Trung Nguyen یک برند قهوه شماره یک در ویتنام است و این برند از قهوه به بیش از 60 کشور در سراسر جهان صادر شده است.